شهرکی در فارس و مرکز حکومتیِ یکی از پنج بخش این استان در دوره ساسانیان . نام شهر برگرفته از بَیْ ـ شاپور در فارسی میانه به معنای «خدایگان شاپور» است (زوندرمان) و بعید می نماید که وِه ـ شاپور ، که در شهرستانهای ایرانشهر آمده است ، درست باشد (مارکوارت) . نام این شهر در تواریخ و متون مختلف اسلامی به صورتهای سابور (اصطخری ، ابن حوقل ، یاقوت حموی ) ، بشاور ( حدودالعالم ، حمدالله مستوفی)، بشاپور، شاپور و بشاوور (ابن بلخی) ضبط شده است .
دورۀ کلاسیک تاریخ ایران ، بطور اعم و تاریخ ایران پیش از اسلام بطور اخص، دورۀ ساسانی است. وقایع تاریخی این دوره که توسط تاریخ نگاران ایرانی نوشته شده است؛ به جای افسانه ، صورت تاریخی به خود می گیرد؛ ولی با این وجود متأسفانه این دوره ، فاقد نویسندگان ایرانی بوده و نویسندگان غیر ایرانی از جمله مورخین یونانی، رومی، ارمنی و چینی که معاصر پادشاهان ساسانی بوده اند، در ضمن تحریر تاریخ کشور خود، اشاره به حوادث تاریخی ساسانیان نیز کرده اند. این منابع، اگرچه برای تعیین رویدادهای سیاسی در مغرب زمین، سندی گرانبها به شمار می آیند اما در آنجائی که به مشرق زمین مربوط می شوند عموماً ما را در تاریکی می گذارند.
