ار.جی. کالینگوود در کتاب خود با نام «اصول تاریخ» اساسا تاریخ را امری می داند که به واسطه آن درک بهتر زمان حال میسر می شود. یعنی او هدف اصلی و غایی تاریخ را نه شناخت گذشته بلکه درک زمان حال می داند. آنچه مورخ انجام می دهد این است که خود را در مواجهه با وضعیت خاصی از امور می یابد و می گوید: «این واقعیت صرف است؛ من درک نمی کنم چرا امور به این گونه اند.»