دولت صفوی که پس از نه قرن فروپاشی هویت ملی و به ویژه حاکمیت عناصر بیگانه و از بین رفتن حکومت قوی، متمرکز و پایدار توانست مجدداً هویت ایرانی را زنده کند و کشوری مستقل پدید آورد، در همه زمینه ها و به ویژه مذهبی و فرهنگی و سیاسی و اجتماعی، پایه گذار آثار و پیامدهای بلند مدتی شد که تا به امروز هم کمابیش باقی مانده است(ولایتی،1384: 321).